Serçeler ağlarken rüzgârlar susar
Süzülür yağmurlar yolunu bulup
Encamda hayalin boşluğa doyar
Sarılıp sükûta öylece durup
Saçların dağılır bu rüzgâr boyu
Serçeler sessizce gurbete uçar
Ürperen gözlerin bir serçe tüyü
Kanadı kırılmış hicrana doyar…
Mevlüt KARA
23 Eylül 2011
Nizip
